Na de Slag op de berg Vítkov

De slag op de Vítkov-heuvel in Praag op 14 juli 1420 bracht de Hussieten overwinning. Onder leiding van Jan Žižka van Trocnov, verdedigden zij hun positie tegen de van Koning Sigismund geleide pauselijke legers.

Het is typisch voor Mucha, dat hij niet de slag zelf maar de dankzegging aan God direct na de strijd op het veld uitbeeldt. De figuur van Žižka licht op in de late namiddag­schemering als hij zich devoot richt op het veldaltaar en de Utraquistische priesters. Sommigen van hen liggen nederig uitgestrekt op de grond.

Op de linker voorgrond is een zittende Hussietische vrouw het enige figuur in de vergadering dat niet deelneemt aan de dankceremonie. Zij heeft de anderen haar rug toegekeerd en zit diep verzonken in sombere gedachten en negeert haar eigen kinderen. Kennelijk voorziet zij, dat zij slachtoffers van toekomstige gevechten zullen worden.

Žižka is een historisch sterk figuur en hij verschijnt vier keer in de Slavische Epos: eerst in secundaire rollen bij Grunwald en in de Bethlehemkapel, vervolgens in een centrale rol bij Vitkov, en uiteindelijk in de afsluitende apotheose. In de loop van deze voorstellingen ontwikkelt hij zich van een stevige, door Hus leer aangetrokken krijger tot een vrome campagnevoerder voor de waarheid. Mucha verandert dus de tegenstrijdige figuur van Žižka, om haar aan te passen aan de humanistische boodschap van de Slavische Epos.