Meester Jan Hus predikt in de Bethlehemkapel

Mucha opent de epische scène met een uit­beel­ding van Meester Johannes Hus in de Bethlehemkapel in Praag in 1412. Zij vormt het centrale schilderij van het drieluik ‘De magie van woorden’.

Het uitzicht van de stappen van het altaar op het koor staat toe, een ​​breed panorama van vertegenwoordigers van de verschillende sociale lagen, die in het ruime interieur verzameld zijn en ​​aan de grond genageld naar Hus’ leer luisteren, voor te stellen. Met uitzondering van een deel van de buitenmuur werd de Bethlehemkapel aan het eind van de 18e eeuw afgebroken. Mucha’s weergave van het hoge gotische interieur, met een netvormig gewelf op drie rijen achthoekige kolommen, verschilt van de oorspronkelijke hal met het houten plafond uit Hus’ tijdperk (Fragner verwees ernaar in zijn reconstructie van 1949 - 1954) en geeft de kapel weer na het ondergaan van een dure renovatie voor het midden van de 16e eeuw, zoals zij werd opgetekend in plannen en beschrijvingen uit de baroktijd.

Het conceptuele brandpunt is de vierzijdige preekstoel, van waaruit Jan Hus preekt en zich opgewonden tot zijn luisteraars leunt. In een cirkel voor hem tekenen zijn verdiepte studenten zijn ideeën op. Een andere luisteraar is de oprichter van Bethlehemkapel, de koopman Jan Kříž - een oude man die vooraan links zit. Jan Žižka staat achter hem bij de muur met een fresco van St. Georg en de Draak. Aan de andere kant luistert koningin Sofia, de vrouw van Wenceslaus IV, van haar stoel onder de rode baldakijn en omringd door haar hofdames, geëmotioneerd na de preek van Hus. Eén van hen, een van de meest opvallende figuren op het doek, kijkt nieuwsgierig terug op de spionerende priester die later tegen Hus getuigen zou.