De kroning van de Servische tsaar Stefan Uroš Dušan tot Oost-Romeinse keizer

Servische geschiedenis is in de Slavische Epos vertegenwoordigd door de middeleeuwse heerser Stefan Uroš Dušan ‘de machtige’, die de verzwakking van Byzantion gebruikte om zijn territorium uit te breiden.

Op paaszondag in 1346 liet hij zich kronen als de tsaar van de Serviërs en Grieken. Mucha’s schilderij vangt de scène onmiddellijk na zijn kroning. Een ceremonieel gevolg heeft de kerk van Saint Marko in de buurt van Skopje verlaten en meandert zijn weg naar beneden, langs de route begroet door de ridders op paarden en dames op een platform. Op de voorgrond juichen meisjes, gekleed in traditionele klederdracht en bloemen en olijftakken dragend, terwijl een meer serieuze toon in de scène wordt ingevoerd door een groep van hoogwaardigheidsbekleders die het hoofddeksel en zwaard van de tsaar op kussens dragen. De tsaar loopt achter hen in het midden van een kring van feestvierders die zich rond hem verzamelt.

Zij worden gevolgd door andere historische deelnemers aan de ceremonie: Stefan's vrouw, zijn zoon, de pas gekroonde koning van Servië, Uroš, gevolgd door de nieuw gewijde Servische Patriarch. Ze worden vergezeld door priesters, edelen, en gezanten van de hoven van Europa. Stefan Uroš Dušan werd binnen de conceptuele structuur van de Slavische Epos toegewezen aan de culturele groep van schilderijen. In dit verband werd zijn heerschappij gekenmerkt door het motto ‘wet en kunst’, verwijzend naar de Dušan's Code, uitgevaardigd in 1349 in Skopje.