Na millennia

Na millennia van matriarchaat 
en na millennia van patriarchaat 
dromen wij één nieuwe droom. 

Opnieuw gloeit de oven: 
Soror en Alchemist werken weer
samen aan een nieuwe steen. 
Uit de diepte, door de bogen, 
uit de hoogte, van de trap, 
destilleert het verlangde 
zich toe naar ons. 

Onder sterverlichte nacht, 
in 't zwarte woud, 
op de plaats 
voor haar stralende grot 
buigt de jager, 
reikt het rond van licht 
de wilde vrouw. 
Twee mannenhanden 
en twee vrouwenhanden 
samen aan één bal stralend wit. 

In haar keuken, 
aan haar aanrecht, 
baart zich voor hun ogen 
uit de levensbal 
het levend Goddelijke Kind. 
Meteen wil zij voeden, zorgen. 
‘Wacht en kijk,’ zegt hij, 
‘zie wat komt en wat gebeurt.’ 

O Geliefden, droomt en werkt, 
het Magnum Opus, 
jullie dromen, komen uit.