Trekt de zomerzon

Uit het Oosten trekt de zomerzon
haar gouden deken over mijn land,
en weeft haar kleed van bloemen
over de oude heuvel jaar om jaar.

Geen mens brengt hier nog bloemen.
Zelfs zij die ooit hier herdachten
zijn intussen lang vergeten.
De rust schijnt tijd en grenzeloos.

Ik leef nog, sta hier en geniet
zon en licht en geur en lucht.
En denk aan jou en zie de kleur
die jij in mijn leven terug bracht.

En ik hoor de ruiters,
die ooit hier langs kwamen
met hun goden van strijd en geweld,
en hun helden in heuvels begroeven.

En ik zie hoe de aardkamers 
die in de aarde voerden als grotten
opgroeiden tot heuvels, 
en ver aan de horizon al 
de toren van de kerk.