Genetisch misverstand
Menig therapeut verzekert zijn cliënten keer op keer, dat al hun ervaringen in hun DNA opgeslagen zijn. Mogelijk wil hij hen daarmee verzekeren, dat hij hen begrijpt en weet hoe zeer zij met iets kampen en dat hij dit respecteert. Toch is dit een verantwoorde stelling? Hoe zou dit opslaan van specifieke individuele ervaringen in DNA in zijn werk moeten gaan?
Het menselijk lichaam bestaat uit 10 tot 100 biljoen cellen en één enkele lichaamscel bevat wederom zes biljoen DNA-basenparen. In welke basenparen van welke cellen zouden welke ervaringen op welke manier belanden? Wat zou hiervoor in de stofwisseling precies moeten gebeuren? En hoe verandert therapie een ervaring in biljoenen basenparen in biljoenen cellen?
De claim, dat elke ervaring in DNA opgeslagen zou worden, is ondanks haar populariteit niet houdbaar. Zij lijkt verrassend op claims van de alchemie over ‘de steen der wijzen’ in Van de Rijps tijd. De alchemist schreef stoffen eigenschappen toe die niet in de stoffen maar in zijn psyche waren. Genetici denken en spreken veel meer genuanceerd over genen. Zij ontkennen niet, dat tot nu toe nog nooit werd aangetoond hoe één individuele ervaring in DNA belandde.
Ongeveer twintig percent van de mensheid dragen het gen-variant DRD4-7R. Onderzoekers verbonden het met ADHD, migratie, nieuwsgierigheid en rusteloosheid. Alsnog claimen genetici niet, dat dit gen rusteloos zou maken. Hoe een gen concreet uitpakt lijkt onder ander meer afhankelijk te zijn van de omgeving van de mens die het draagt.
De wetenschapsjournalist David Dobbs is gebiologeerd door genetica en culturele conditionering. Hij vroeg Kenneth Kidd, een evolutie- en bevolkings-geneticus aan de Yale universiteit (New Haven, Connecticut, VS), of het 7R-gen hét avonturiers-gen is, zoals sommigen beweren. Kidd blijkt geautoriseerd om daarover een uitspraak te maken, omdat hij bij de groep hoorde die het 7R-gen twintig jaar geleden ontdekte. De ervaren geneticus uit zich sceptisch over studies die 7R verbinden met exploratie-trekken en wees op studies die deze veronderstellingen tegen spreken. Kidd concludeert lachend,
You just can‘t reduce something as complex as human exploration to a single gene. Genetics doesn‘t work that way.
Jij kunt gewoon niet iets dat zo complex is als menselijke exploratie reduceren tot één enkel gen. Zo werken genetica niet.
- D. Dobbs, Restless Genes. In:
National Geographic, Vol. 133, No. 1,
January 2013, page 51
Kidd stelt voor, om te overwegen hoe een hele groep van genen misschien meewerkt aan exploratief gedrag. Geen enkel gen en ook geen groep van genen kan eens mens vastleggen tot exploreren. Eerder nog dragen verschillende groepen genen bij tot verschillende trekken, waarvan sommigen iemand in staat kunnen stellen te exploreren. Ook andere genen dan R7 duwen iemand in die richting. Het zou helpen, niet slechts aan de drijfveer voor exploreren te denken, maar ook aan het vermogen daartoe, niet slechts aan de motivatie, maar ook aan de middelen daarvoor. Voordat je kunt toegeven aan een drijfveer, heb je de middelen daarvoor nodig.
De voorstelling dat concrete individuele ervaringen in genen belanden blijkt onhoudbaar. Zij kijkt naar organische genen alsof het onderdelen van een machine zouden zijn. Een organisme echter is en werkt veel ingewikkelder dan een machine. Genen zijn geen knopjes aan een koffiemachine, waarop men kan drukken om of cappuccino of chocolademelk te verkrijgen.
- 100 jaar Rijpenhofje
- Het Rijpenhofje
- Schilderijen
- Waardering
- Gerard van de Rijp in zijn tuin
- Het spirituele hof
- Het beminde hof
- Het analytische hof
- Appels en peren vergelijken
- Alchemie, Chassidisme en tuinkunst
- Jungiaanse en symbolische psychologie
- Van de Rijps tuinkunst als onbewuste expressie
- De hogere én de lagere mens
- Een momentopname van innerlijke rijping
- Vier, drie, twee en één in het tuinportret
- Onvermoeide fascinatie
- Een leven lang
- Conclusie en wens
- Gozewijn Centen en zijn gezin
- Schilderijen
- Het Rijpenhofje in 1982
- Reglement voor het Rijpen Hofje 1837
- Vier eeuwen hofjes in Amsterdam
- Dank
- Bronnen